Ένας άλλος κόσμος
Ο κόσμος όπως τον ξέραμε άλλαξε. Μετά από τα απανωτά lockdowns μάθαμε να ζούμε μόνοι, απομονωμένοι από την κοινωνία. Ως αποτέλεσμα αυτού του, ενδεχομένως, "πειράματος" όπου όλοι συμμετείχαμε είναι πρωτίστως να έχουμε ξεχάσει τα στοιχειώδη της ανθρώπινης επικοινωνίας. Συγγενείς, φίλοι, γείτονες και συνάδελφοι τοποθετήθηκαν σε απόσταση. Ο άνθρωπος μπήκε σε μια γυάλα, προστατεύοντας τα συναισθήματα του, καλύπτοντας τους φόβους του και παρατηρώντας τους άλλους. Μάθαμε ή συνηθίσαμε να "κρυβόμαστε" μέσα στο σπίτι μας. Η ψηφιακή κοινωνία, όπου μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού να κάνουμε ψώνια, να συνομιλήσουμε, να δουλέψουμε, ακόμα και να κριτικάρουμε, μπήκε και εδραιώθηκε στην καθημερινή μας ζωή. Άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας καρφωμένοι στην οθόνη του κινητού, χωρίς κανένα ενδιαφέρον αν δίπλα τους υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να συνομιλήσουν ή που θα μπορούσαν έστω να απευθύνουν έναν χαιρετισμό. Λέξεις όπως Καλημέρα ή Χαίρετε τείνουν να εξαφανιστούν. Φτά