GoodLife

Η μουσική είναι παρούσα και επηρεάζει τον άνθρωπο από την εμβρυϊκή ηλικία, μέσα από το άκουσμα του χτύπου της καρδιάς, τη φωνή της μητέρας του, τους ήχους που παράγει το σώμα της και τους εξωτερικούς ήχους που ακούγονται μέχρι τον αμνιακό σάκο.  Για το λόγο αυτό, ο άνθρωπος έχει μια έμφυτη εξοικείωση και βαθιά αγάπη για τη μουσική που τον συνδέει μαζί της με ένα μαγικό τρόπο. Η μουσική έχει τη δύναμη να διεγείρει τον εγκέφαλο και συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μάθηση, τα μαθηματικά και τη συναισθηματική νοημοσύνη. Με τη μουσική ενεργοποιούνται και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, δεξί και αριστερό, ενώ, πέρα από τη νοητική ανάπτυξη, συμβάλλει και στη στάσης ζωής του ανθρώπου. Η μουσική βελτιώνει τη μνήμη αλλά και την εστίαση της προσοχής. Η επαφή με τη μουσική ενισχύει και καλλιεργεί τη δημιουργικότητα, μια δεξιότητα ιδιαίτερα χρήσιμη για τη ζωή του ανθρώπου. Ενεργοποιώντας τη φαντασία και τον αυτοσχεδιασμό, η μουσική βοηθάει το παιδί να κατανοήσει πως κάθε

Το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα σε οργανωμένο επίπεδο δεν είναι καθόλου πρόσφατο αφού η εμφάνιση του τοποθετείται στα τέλη του 19ου αιώνα, δηλαδή λίγο μετά την οργάνωση της σύγχρονης μορφής του ποδοσφαίρου στην Αγγλία και την εξάπλωσή της στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης. Η βία στα γήπεδα είναι ένα βαθιά κοινωνικό φαινόμενο με συγκεκριμένες αιτίες. Όσο αυξάνεται η επιθετικότητα στην κοινωνία με αναλογικό τρόπο θα αυξάνεται και στον αθλητισμό. Μια από τις μεγαλύτερες αιτίες της βίας προέρχεται μέσα από την οικογένεια. Ασυνείδητα οι οικογένειες έχοντας στο μυαλό τους να στρέψουν τα παιδιά τους στον αθλητισμό και να τα απομακρύνουν από οθόνες υπολογιστών ή από τις "κακές παρέες" ή ακόμα γιατί στον αθλητισμό έγραψαν το παιδί τους ο οικογενειακός φίλος ή ο συνάδελφος, τα εκπαιδεύουν στον οπαδισμο. Με τον ίδιο τρόπο που οι γονείς φέρονται στα παιδιά τους ως προς το κομμάτι του σχολείου, πιέζοντας όχι για την μόρφωση αλλά για την πρωτιά και καταπιέζοντας τα θέλω του παιδιού ώστε να α

  Τα έμφυλα στερεότυπα είναι βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις με βάση τις οποίες αποδίδονται χαρακτηριστικά και ρόλοι στα δυο φύλα. Τα στερεότυπα σχετικά με τις γυναίκες προέρχονται από βαθιά ριζωμένες συμπεριφορές, αξίες, κανόνες και προκαταλήψεις κατά των γυναικών. Είναι γενικεύσεις για αρκετές ομάδες ανθρώπων, που δεν χωράνε στη διαφορετικότητα της ανθρώπινης φύσης. Χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν και να συντηρήσουν τις ιστορικά άνισες σχέσεις εξουσίας των ανδρών επί των γυναικών και τις σεξιστικές συμπεριφορές. Καθιστούν τα άτομα που δεν εμπίπτουν στη στερεοτυπική απεικόνιση του φύλου ευάλωτα στη βία. Αν και σήμερα έχουμε μεγαλύτερη επίγνωση για τη φύση και τις επιπτώσεις των στερεοτύπων, εξακολουθούν να δημιουργούν κοινωνικά προβλήματα και ανισότητες όπως είναι η ανισομισθία, ο έμφυλος επαγγελματικός διαχωρισμός, ο εκφοβισμός, η έμφυλη βία και άλλα. Το «ροζ» και το «γαλάζιο», δύο χρώματα φαινομενικά αθώα, σίγουρα έχουν έναν πιο δυναμικό και καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση τ

Στην Κρήτη, αποκαλείται σύντεκνος (Συν + τέκνο) για να χαρακτηρίσει τον ανάδοχο του παιδιού, τον νονό! Η πραγματική αξία του νονού κρύβεται μέσα στην έννοια αυτής της λέξης. Σύντεκνος, το άτομο που μαζί με τους γονείς «εργάζονται» για την σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Το πιο χαρμόσυνο νέο στη κοινή ζωή ενός ζευγαριού είναι η περίοδος της εγκυμοσύνης και ο ερχομός του μωρού τους. Έπειτα, έρχονται τα … “δύσκολα”… Το όνομα αυτού και ο ανάδοχος του. Πολλά ζευγάρια εμπιστεύονται για την ανάθεση αυτού του τίτλου, αγαπημένα άτομα που έχουν σχέση ζωής, δηλαδή παιδικοί φίλοι ή αδέλφια. Έχοντας στο μυαλό τους είτε ότι θέλουν να “επιβραβεύσουν” αυτή τη σχέση δίνοντας τον τίτλο της κουμπαριάς, είτε γιατί θέλουν να εξασφαλίσουν στη ζωή του παιδιού τους την παρουσία του νονού! Από την άλλη υπάρχουν και τα ζευγάρια εκείνα που επιλέγουν να δώσουν τον συγκεκριμένο τίτλο, σε άτομα που πρόσφατα μπήκαν στη ζωή τους -και έχουν ταιριάξει στον τρόπο ζωής-, ή γιατί τους προτάθηκε από τον ί

Ο κόσμος όπως τον ξέραμε άλλαξε. Μετά από τα απανωτά lockdowns μάθαμε να ζούμε μόνοι, απομονωμένοι από την κοινωνία. Ως αποτέλεσμα αυτού του, ενδεχομένως, "πειράματος" όπου όλοι συμμετείχαμε είναι πρωτίστως να έχουμε ξεχάσει τα στοιχειώδη της ανθρώπινης επικοινωνίας. Συγγενείς, φίλοι, γείτονες και συνάδελφοι τοποθετήθηκαν σε απόσταση. Ο άνθρωπος μπήκε σε μια γυάλα, προστατεύοντας τα συναισθήματα του, καλύπτοντας τους φόβους του και παρατηρώντας τους άλλους. Μάθαμε ή συνηθίσαμε να "κρυβόμαστε" μέσα στο σπίτι μας. Η ψηφιακή κοινωνία, όπου μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού να κάνουμε ψώνια, να συνομιλήσουμε, να δουλέψουμε, ακόμα και να κριτικάρουμε, μπήκε και εδραιώθηκε στην καθημερινή μας ζωή. Άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας καρφωμένοι στην οθόνη του κινητού, χωρίς κανένα ενδιαφέρον αν δίπλα τους υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να συνομιλήσουν ή που θα μπορούσαν έστω να απευθύνουν έναν χαιρετισμό. Λέξεις όπως Καλημέρα ή Χαίρετε τείνουν να εξαφανιστούν. Φτά

Τα τελευταία χρόνια ακούμε όλο και περισσότερο να χρησιμοποιείται ο όρος «political correct», σε δημόσιες συζητήσεις. Εμφανίστηκε πρώτα στον κύκλο της πολιτικής, εν συνεχεία στον ευρύτερο χώρο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, και έχουμε φτάσει στις μέρες μας να εμφανίζεται από τις καλλιτεχνικές σκηνές έως την εκπαίδευση και από εκεί να μπαίνει πια και να εδραιώνεται στην καθημερινή μας ζωή. Ο όρος "πολιτική ορθότητα" χρησιμοποιήθηκε για να αλλάξει το σκηνικό που υπήρχε έως και τον προηγούμενο αιώνα, -παγκοσμίως- ως προς την αντιμετώπιση των πολλών στους λίγους, στις μειονότητες, στη διαφορετικότητα, στις γυναίκες. Η αρχική θέληση ήταν να προστατευτούν άτομα που ήταν σε ευάλωτη θέση και να περιοριστεί το λεκτικό bullying. Η χρήση λέξεων όπως χοντρός, μαύρος, κλπ αντικαταστάθηκε σε εύσωμος, έγχρωμος, κλπ. Η "πολιτική ορθότητα" έγινε η ασπίδα προστασίας προς τους κοινωνικά αδικημένους, που η πολιτεία επιτέλους αποφάσισε να προστατεύσει αλλά ταυτόχρονα κάλυψε κάτω από τ

Τα παιδιά γνωρίζουν πως να χειρίζονται τις ηλεκτρονικές συσκευές καλύτερα και από έναν ενήλικα. Smartphones, κονσόλες και tablets, συσκευές που τα παιδιά αρχίζουν να εξοικειώνονται μαζί τους από πολύ μικρά. Τα παιδιά ανακαλύπτουν, μαθαίνουν και αποδέχονται πράγματα, συμπεριφορές και συνήθειες που βλέπουν να γίνονται συνεχώς γύρω τους, από τους ενήλικες, από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Από τα πρώτα λεπτά της ζωής τους, γύρω τους, υπάρχουν ενήλικες με την οθόνη του κινητού μπροστά από το πρόσωπο τους για  να απαθανατίσουν όλες τις στιγμές τους σε φωτογραφίες και βίντεο. Η πρώτη φωτογραφία που γεννήθηκε/ έκανε μπάνιο/ έφαγε, στην αγκαλιά των γονιών/παππούδων και όλων των μελών από οικογένεια και φίλους. Αυτό φυσικά έχει ως συνέπεια τα σημερινά παιδιά να μεγαλώνουν όχι μόνο γνωρίζοντας πως να χρησιμοποιούν την τεχνολογία στην καθημερινότητα τους, αλλά πως η κατοχή και συνεχόμενη χρήση αυτών των συσκευών είναι απόλυτα λογική και αναγκαία για τη ζωή τους. Στη σύγχρονη ε

Για πολλούς ανθρώπους η εκμάθηση για οτιδήποτε καινούριο, είναι δύσκολο, αγχωτικό και δυστυχώς αρκετοί τα παρατάνε με την πρώτη δυσκολία. Δεν μαθαίνουμε μόνο ότι μας αρέσει, μας ευχαριστεί ή ότι μπορούμε να το κατακτήσουμε από την αρχή. Μαθαίνουμε οτιδήποτε μπορεί να μας φανεί χρήσιμο είτε στη καθημερινότητα μας είτε στην επαγγελματική μας πορεία. Στην αρχή είναι αλήθεια πως είναι δύσκολο. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάτι άγνωστο. Χρειάζεται να αφιερώσουμε χρόνο αρκετό για να κατανοήσουμε το αντικείμενο, την θεωρεία του και σταδιακά να το αναπτύξουμε και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας πάνω σε αυτό. Οι ενήλικοι μαθητές, δυσκολεύονται πολύ περισσότερο στην εκμάθηση νέων δεξιοτήτων, σε αντίθεση με τους ηλικιακά μικρότερους μαθητές. Η διαφορά δεν είναι μόνο στην ηλικία αλλά και στην εκπαίδευση του μυαλού.  Τα παιδιά έχουν τη μαγική δυνατότητα να αποροφήσουν οτιδήποτε τους πει ο δάσκαλος, χωρίς να κάνουν ανάλυση περιεχομένου και να αναζητούν τις εξαιρέσεις του κανόνα. Ένα παιδ

Ως έννοια του εθελοντισμού μπορούμε να ορίσουμε ότι είναι εκείνη η δράση που σκοπό έχει την βοήθεια και βελτίωση των κοινωνικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών και όποιων άλλων θεμελιωδών αναγκών μιας κοινωνίας. Είναι η ανιδιοτελής προσφορά του ατόμου, της επιχείρησης ή του φορέα, που μέσω της ευαισθητοποίησης και της ενσυναίσθησης προσπαθούν να καλύψουν την αδυναμία του κράτους και των μηχανισμών της αγοράς. Ο εθελοντισμός, ως όρος, προχωράει παράλληλα στο καπιταλιστικό μοντέλο θέλοντας να “δείξει” πως η κοινωνία δεν αξιολογεί τις θεμελιώδεις ανάγκες της μόνο, σύμφωνα με την χρηματική αξία. Έτσι, ο εθελοντής, ως άτομο, προσφέρει οικειοθελώς τις όποιες εργασίες του καλύπτοντας το κενό από τον ελεύθερο χρόνο του για ένα κοινωφελή σκοπό.  Την εθελοντική προσφορά την συναντάμε μέσω των δράσεων για την συλλογή τροφίμων και είδη πρώτων αναγκών, αιμοδοσία, παζάρια, προσφορά υπηρεσιών - ομάδες έρευνας και διάσωσης, ομάδες πρώτων βοηθειών, δωρεά οργάνων και ιστών, κλπ. Στις επιχει

Η εμμονή με το κινητό χαρακτηρίζει την εποχή που ζούμε. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, εθισμένοι μπροστά σε μια οθόνη. Οι ώρες κυλάνε, οι άνθρωποι μας προσπερνάνε και η ζωή φεύγει ... Αλλά το κινητό, παραμένει προέκταση του χεριού μας, να καλύπτει συνεχόμενα το πρόσωπο μας και τα συναισθήματα μας να προφυλάσσονται από τον πραγματικό κόσμο. Πόσες φορές, αλήθεια, δεν έχουμε βρεθεί σε παρέες όπου αντί να επιδιώκουμε την άμεση επικοινωνία, αυτήν για την οποία μας οδήγησε στο να βρεθούμε μαζί, εμείς έχουμε πάρει στο χέρι το κινητό και scrollάρουμε στο διαδίκτυο; Η αλήθεια είναι ότι η περιέργεια ή το κουτσομπολιό για το τι ανέβασαν στα κοινωνικά δίκτια φίλοι και γνωστοί είναι μεγαλύτερη από την περιέργεια ή το ενδιαφέρον για το τι έχει να μας πει ο συνομιλητής μας.   Ενδεχομένως να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε αλλά όταν παίρνουμε το κινητό στα χέρια μας, την ώρα που κάποιος μας μιλάει, δείχνει ότι στην πραγματικότητα δεν μας ενδιαφέρει τι μας λέει ή ακόμα χειρότερα, έχουμε βαρεθ