Κινητό, αυτή η μάστιγα.
Η εμμονή με το κινητό χαρακτηρίζει την εποχή που ζούμε. Όλοι, μικροί και μεγάλοι, εθισμένοι μπροστά σε μια οθόνη. Οι ώρες κυλάνε, οι άνθρωποι μας προσπερνάνε και η ζωή φεύγει ... Αλλά το κινητό, παραμένει προέκταση του χεριού μας, να καλύπτει συνεχόμενα το πρόσωπο μας και τα συναισθήματα μας να προφυλάσσονται από τον πραγματικό κόσμο. Πόσες φορές, αλήθεια, δεν έχουμε βρεθεί σε παρέες όπου αντί να επιδιώκουμε την άμεση επικοινωνία, αυτήν για την οποία μας οδήγησε στο να βρεθούμε μαζί, εμείς έχουμε πάρει στο χέρι το κινητό και scrollάρουμε στο διαδίκτυο; Η αλήθεια είναι ότι η περιέργεια ή το κουτσομπολιό για το τι ανέβασαν στα κοινωνικά δίκτια φίλοι και γνωστοί είναι μεγαλύτερη από την περιέργεια ή το ενδιαφέρον για το τι έχει να μας πει ο συνομιλητής μας. Ενδεχομένως να μην μπορούμε να το αντιληφθούμε αλλά όταν παίρνουμε το κινητό στα χέρια μας, την ώρα που κάποιος μας μιλάει, δείχνει ότι στην πραγματικότητα δεν μας ενδιαφέρει τι μας λέει ή ακόμα χειρότερα, έχουμε βαρεθ